شبستان/ حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان، در کتاب "معاشرت" به بیان خاطره‌ای پرداخته است که خواندنی است: در محل زندگیم در تهران جوانى را می‌شناختم که از هیچ فسادى چون قمار و مشروب و رابطه نامشروع و پایمال کردن حق مردم امتناع نداشت و در میان آشنایان او نیز کسى نبود که بتواند او را از منجلاب فساد نجات دهد.

روزى براى دیدن و زیارت مردى مؤمن که فوق‌العاده به او علاقه داشتم، رفتم; مردى که از اوصاف حمیده و حالات کریمه برخوردار بود و براى مردم منبعى از خیر و کلیدى براى حلّ مشکلات بود، آن جوان درحالى که سر به زیر داشت و معلوم بود آتش طغیانش فرو نشسته و در حدى به آداب دیانت و اخلاق انسانى آراسته شده، نزد او بود، از گفتگویش با آن مرد نشان می‌داد که تغییر حال داده و از راه شیطنت به جاده هدایت قدم نهاده است و از جاده انحراف به صراط مستقیم وارد شده است.

با دیدن وضع او برایم مسلّم شد که نَفَسى الهى و دمى عیسوى قلب مرده او را زنده کرده و به راه خدا هدایتش نموده و او را از چاه هلاکت به درآورده و از منجلاب فساد نجات داده است.

از او پرسیدم چه پیش آمدى اتفاق افتاده و چه حادثه اى زیبا رخ داده که از شیطان و شیطنت بریدى و به حق و حق پرستان پیوستى؟

گفت : شب جمعه اى مست و لایعقل از کاباره اى به خانه می‌رفتم، در مسیر راه بر اثر خوردن زیاد مشروب و مستى بیش از اندازه کنار پیاده روىِ خیابان به زمین افتادم هوا گرگ و میش بود، کم کم داشتم از مستى و بیهوشى خارج می‌شدم، دیده باز کردم، دیدم روحانى با محبّتى سرم را به دامن گرفته و مرا نوازش می‌کند، از من خواست بپا خیزم و همراه او به مسجدى که نماز می‌خواند و هر صبح جمعه دعاى ندبه داشت بروم.

با شرمسارى و خجالت به او گفتم با این حال و وضعى که دارم مناسب مسجد نیستم!

گفت: اتفاقاً با همین وضع، مناسب مسجدى! با اصرار مرا به مسجد رفتن حاضر کرد، دست در دستم نهاد و مرا به مسجد برد، با محبت از من خواست وضو بگیرم و نماز بخوانم، پس از نماز مرا به دفتر مسجد برد و با دست خود برایم صبحانه آورد و از من خواست از سفره امام زمان تناول کنم شاید فضاى مسجد و نمازى که خواندم و لقمه اى که خوردم مرا درمان کند و به راه هدایت رهنمون شوم و سزاوار رحمت حق گردم.

" یَا أیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْکُم مَوْعِظَةٌ مِن رَبِّکُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِى الصُّدُورِ وَهُدىً وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ؛

اى مردم! یقیناً از سوى پروردگارتان براى شما پند و موعظه اى آمده، و شفا است براى آنچه از بیماری‌های اعتقادى و اخلاقى در سینه‌هاست، و سراسر هدایت و رحمتى است براى مؤمنان".

بر اثر دلسوزى و هدایت آن روحانى وارسته، از انحراف نجات پیدا کردم و به راه خدا آمدم و با دخترى مؤمن ازدواج کردم و از هدایتم و زندگیم در سایه لطف خدا و هم‌نشینی و رفاقت با آن روحانى دلسوز کاملاً راضى هستم.

شایان ذکر است، ‌کتاب "معاشرت" تألیف استاد حسین انصاریان در سال 1384 برای نخستین بار منتشر شده است و به موضوعاتی همچون اسلام آیین کامل، جایگاه معاشرت، مسئولیت عظیم مربیان، دوستان حقیقی و دشمنان دوست نما، انتخاب آگاهانه، همنشینان پاک و ناپاک، معاشرت با اهل بیت و حقوق معاشرت می‌پردازد.

راستش دیشب دلم خیلی گرفته بود از دست خودمو کارام خسته شده بودم اخه یه تصمیم جدید گرفته بودم خسته خسته بودم که رفتم طرف دیوان حافظ

خلاصه این حافظ که مارو خوب شناخته بود این بیت به ما داد

من از ان حسن روز افسون که یوسف داشت                                    دانستم که عشق از پرده عفت برون ارد زلیخا را

این واقعا وصف حال من بود

حافظ مچکریم

امشب...

آسمان سیاه و آسمانیان سیاه پوش شده اند...

فوج فوج ملائکه هبوط کرده اند و نقطه ای از زمین به نام بقیع را نور باران کرده اند...

و بقیع...گریان است...

گریان است و در انتظار جگر گوشه زهراست...

آری ماه برای همیشه در محاق رفته است و از کوچه های مدینه غم می بارد...گویا که عرش خدا ترک خورده است.

ای بقیع... ای مدفن دردانه های عالم.... ای راز دار اسرار الهی...

لب باز کن...

با من سخن بگو... از درد هایی که جگرت را به آتش کشیده است...

بگو که امشب میزبان کدام ستاره ای... بگو که امشب از برای کدام هستی از دست رفته از دیده خون فشانیم...

امشب خورشید ششم در خاک تو طلوع کرد...

السلام علیک یا جعفر بن محمد ایها الصادق یابن رسول الله...

ای آبرو مند درگاه الهی ، در پیشگاه خداوند ما را شفاعت فرما...

عبدالحليم جندي مي نويسد:

آن حضرت اعضاي خانواده اش را از رفتن روي بلندي باز مي داشت. روزي امام به خانه آمد.

يکي از کنيزکانش که کودک او را نگهداري مي کرد و با کودک بالاي نردبان رفته بود، تا چشمش به حضرت افتاد از خطايي که کرده بود هول شد و بدنش لرزيد و کودک از دستش به زمين افتاد و از دنيا رفت.

حضرت با چهره اي برافروخته بيرون رفت و هنگامي که سبب آن را از ايشان پرسيدند،

فرمود: رنگ چهره ام به سبب مردن کودک نيست، بلکه بدين جهت است که کنيزک از آمدن من به وحشت افتاد.

پس از آن به کنيز فرمودند: تو در راه خدا آزادي و از تو گذشتم.

حضرت صادق (ع) فرمود:
هرگز كسى به مقام بندگى خالص نمیرسد مگر آن‌كه تعريف كردن و بدگويى ديگران از او به نزدش برابر باشد، زيرا كسى كه در واقع و نزد خدا خوب و پسنديده است؛ با بد گويى و تكذيب مردم بد و ناپسند نمی شود. و كسى هم كه در حقيقت و در پيشگاه خداوند متعال پست و مطرود است؛ با تعريف و تجليل ديگران عوض نخواهد شد.
با تعريف و مدح كردن مردم خوشحال و مسرور مباش، زيرا مدح آنان مقام و مرتبت تو را نزد پروردگار متعال افزايش نداده، و تو را از آنچه محكوم به آن هستى و يا مقدر در باره تو است و يا از آنچه نبايد به تو برسد؛ بی نياز و بر كنار نمی كند. و از بدگويى و مذمت مردم نيز محزون و دلتنگ مباش، زيرا بدگويى آنان از درجه و مقام تو نمی كاهد و... و اكتفاء كن به شهادت پروردگار متعال و آگاه بودن او بر اعمال خوب و اعمال بد تو، چنان كه می فرمايد: و كفى بالله شهيدا.
مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 196

از خودت بگو

چند وقت است که از خودت خبری نداری؟!!

راستش را بگو...

کم پیدا شدی

وقتش رسیده که برخیزی...

سری به خودت بزنی...

خیلی وقت است خودت را تنها گذاشتی...

مگه نشنیدی که میگن «من عرفه نفسه فقد عرفه ربه»

بیا خودشناسی و خودسازی را با ما شروع کنیم

طرحمون خیلی راحته تا به حال جمع ما 3000 نفر شده

فقط کافیه عدد 1 را به 30002558000313 ارسال کنی

در طول دوره هم همراهتان هستیم

اگر اطلاعات بیشتر می خواهی به اینجــا سری بزن

شعار ما هم این سخن از پیامبر (ص) است که می فرمایند:

--